Easy A's & St. Patrick's Day

Amerika is met veel dingen vaak het eerste: iPhones, films, muziek, obese, medicijnen, etc, maar ook met de viering van St. Patrick's Day. Officieel (dus in Ierland) wordt het pas donderdag gevierd, maar omdat de straten in Albany op een doordeweekse dag niet geblokt kunnen worden, was de parade gisteren al.
St. Patrick's Day: jaarlijkse feestdag op 17 maart waarop Ierland de beschermheilige van het land, St. Patrick, herdenken. Omdat er veel Ieren naar de VS, Australie, en delen van Canada zijn geemigreerd, wordt het ook in het buitenlad flink gevierd.
Fact 2: St. Patrick's day voor Siena College staat gelijk aan mega day-drinking.

En dit is geen grap. Gistermorgen om 10 uur waren mensen buiten al aan het roepen, drinken, en muziek draaien. Ik vraag me af hoe ze die hele dag zijn doorgekomen. Maargoed, ik ging met vrienden naar de parade, alhoewel we meer van een bar en de wachtrij voor de wc hebben gezien dan de echte parade, maar het was wel heel gezellig. De busrit naar Albany was al een ervaring opich: stel je voor dat PSV (of welke andere voetbalclub dan ook) net heeft gespeeld in hun thuisstad en gewonnen, en je gaat daarna met het ov ergens naar toe. Zoiets als dat dus: roepende mensen, leuzen, en veel interessante gesprekken die mensen beter binenn de muren van hun dorm kunnen voeren dan in een openbare bus.
Toen ik thuiskwam was ik zo uitgeteld dat ik een heerlijke nap heb gehad, die verstoord werd doordat mijn roommate iets te enthousiast binnen kwam #issues, maar dat was eigenlijk ook maar goed want anders was ik waarschijnlijk niet meer opgestaan. 's Avonds ben ik teruggegaan naar Jenna's huis, waar we gewoon gechilld hebben en ik een poging heb gedaan om ze een beetje basis Nederlands te leren, eindigend in veel hilariteit en de slappe lach.

Onze zomertijd is vannacht ingegaan, wat betekend dat ik een uur van mijn heilige slaap ben kwijtgeraakt, en dat hakt er best wel in. Ik ben echt gesloopt, dus deze dag gaat waarschijnijk niet meer worden dan minimaal huiswerk, workouten, en chillings in m'n bed/ Als Leah enigszins aanspreekbaar is hoop ik dat ze in is voor dinner, maar voorlopig is mijn hele huis nog knock out.

Vorige week zondag wasde basketbalwedstirjjd waar het om draaide, maar voordat het zover was werd ik uitgenodigd om met Leah, har ouders, en Jenner (Leah's vriend) uit eten te gaan. Ik heb nog nooit zulke vriendelijke en geinteresseerde mensen ontmoet! Ze waren echt heel lief en het is zo leuk om zo betrokken te worden in de Amerikaanse cultuur. De game was echt superfanatiek en spannend: iedereen stond gedurende de hele wedstrijd en probeerde Siena aan te moedigen door onze bekende chants, maar helaas, we verloren. In de bus terug merkte je ook echt een teneergeslagen stemming, en de volgende ochtend was de game het onderwerp van gesprek.

Woensdag was dan eindelijk deeerste echte warme dag in New York State.Het was ongeveer 21 graden celsius op z'n mac, en mijn professor liet ons eerder gaan omdat het niet te harden was in het lokaal. Ik heb mijn kans goed benut en een paar uur op een handdoekje in de zon doorgebracht, en 's avonds was iedereen buiten aan het barbecuen en drinken (obviously). Donderdag hield deze warmte aan maar was het meer een soort benauwde warmte (denk aan zomerstorm in Nederland) en nu is het gewoon weer koud. Het benauwde weerd weerhoeld ons er niet van om de eerste frozen yogurt van het seizzoen te halen en wow, wat hou ik ervan. Ze hadden zoveel verschillende smaken en toppings dat het onmogelijk was te kiezen, maar ze zijn slim en chargen je voor het gewicht van je bakje in plaats van de maat #oplichters.

Voor Spring Break en vorige week had ik twee midterms: US Politics en Survey of American Literature. Politics ging goed, maar literature was echt een drama, voor mijn gevoel dan. Ik had geen idee of ik wel op de goede weg zat en of ik wel opschreef wat hij wilde dat ik opschreef. Mijn stress werd vrijdag beloond met een A voor beide exams en ik was zo gelukkig, onvoorstelbaar. Politics had ik wel een oke grade verwacht, maar niet een A+ (wat het officieel was), en literature kwam als een echte verrassing. Ik vond dat ik wel een beloning verdiende en heb bij forever21 een prachtige sweater in de sale gekocht, maar serieus, die winkel is hier ZO groot dat het me letterlijk 10 minuten kostte om de uitgang te vinden :(

Deze week heb ik nog een midterm voor The American Dream, een paper voor Politics (maar die is al ingeleverd) en volgende week nog een speech en dan is het alweer Easter Break! Ik ben al meer dan twee maanden in de VS, en het gaat allemaal zo snel dat het echt niet leuk meer is.

When the Saints come marchin' in

Jaaaaaa Siena College speelt in de jaarlijkse MAAC Championship voor basketball! Vraag me niet waar MAAC voor staat, ik heb geen idee, maar volgens mij is het een interstate championship van New York, New Jersey, en Connecticut. Gisteravond was de eerste game van de drie die we moeten spelen (als we winnen), en het was echt een ervaring, veel beter dan de vorige keer.
Nu was ik er ook om het volkslied mee te maken, gespeeld door de Siena Band. Zoals het een fatsoenlijke Amerikaan betaamt ga je dan staan en zing je het in je hoofd mee, ik ging staan om het te kunenn filmen :') Het was best wel een nek-aan-nek race, maar laat het maar aan Siena students over om hun Saints te supporten. Continue werden er leuzen geroepen, chants om het andere team te beledigen, boe-geroep als het andere team scoorde, en gejuich als Siena iets goed deed. Nabijna 2.5 uur was het dan eindelijk gedaan (bednk je dat een normale basketbal game 2 x 20 minuten is) en Siena won, wat betekent dat we vanavond weer moeten spelen. Waarschijnlijk ga ik wel, gewoon omdat het kan.

Eenmaal terug op campus besloten we pizza te halen, want ja, dat doe je als je naar een game bent geweest. Op zaterdagavond maakt de dining hall pizza's en je kan zelf beslissen wat je erop gooit, dat noem ik nog eens service! Het was goddelijk en een perfecte afsluiter voor een fanatieke avond. Helaas was slapen iets minder fijn, omdat er letterlijkoveral feestjes waren vanwege Siena's winst.

De rest van de week was vooral besteed aan heel veel studeren. Ik had donderdag mijn tweede midterm, en het was een klein drama. Ik ben gene vrienden met Amerikaanse literatuur, dus vraag me dan ook niet om gedichten van Emily Dickinson tot op de bodem te analyseren of om de diepere betekenis uit Nathaniel Hawthorne'sYoung Goodman Brown te halen, dat kan ik gewoon niet. Ik heb er maar het beste van gemaakt, maar ik weet wel dat ik alle mogelijkheden voor extra credits ga pakken.

Een lichtpuntje op die tragische dag was het bezoek van Leah en mij aan Chipotle. Leah was een beetje skeptisch omdat er een tijdje geleden een of andere bacterie uitbraak was, maar dat was allemaal verholpen en opgelost, dus kon ik haar zover krijgen om te gaan. Groter lichtpunt: ze gaven me gratis eten! Hetgene wat ik graag wilde was er niet (crispy taco's), dus gaven ze me soft taco's, en toen ik bij de kassa kwam hoefde ik niet te betalen,zo fix je die dingen.

Donderdag was ook de eerste keer dat ik echt uitging, naar een bar. Ik moet eerliijk zeggen dat dit niet de meest geweldige ervaring ever was: het was superdruk, superwarm, en de muziek stond zo hard dat ik bang was voor mijn oren. Elke keer als emand iets tegen me zei vroeg ik eerst drie keer 'What?' om het vervolgens nog niet te verstaan en dus gewoon ja te knikken en een beetje te glimlachen. Dit soort bars zijn niet echt een plek voor mij, maar de volgende keer als ze naar een iets chillere plek gaan waar je gewoon kan praten, ben ik zeker in!

Newsflash: voordat ik hierheen ging heb ik gesolliciteerd als blogger bij HerCampus Siena. HerCampus is het #1 online magazine voor collegiate women, en ze posten artikelen in allerlei verschillende gebieden, een soort Amerikaanse girlscene. Toen heb ik niks van hen gehoord, maar ik ben een beetje gaan netwerken en heb opnieuw gesolliciteerd, waarna ze heel enthousiast reageerden! Mijn eerste artikel is ondertussen geschreven, en nu is het afwachten tot ze het online publiceren, I'm so excited!

Ik heb mezelf ook een nieuw doel gesteld, ik ben Leah een beetje Nederlands aan het leren, en het gaat verrassend goed! Haar uitspraak is echt fantastisch, maar slowly but surely komt ze er wel. Haar doel is om aan het eind van het semester een basic conversation in het Nederlands te kunnen voeren, maar k zal haar de issues van een midterm en een final besparen. :)
EN deze week wordt het eindelijk WARM in Albany, dat betekent tussen de 17 en 20 graden!!! Echt wow, ik kijk er zo naar uit, ik hoop dat ik zonder jas, sjaal, en handschoenen naar buiten kan, maar New York State kenende zal dat nog best een issue zijn, maar we zullen zien.

Mijn was is nu bijna klaar (ik ben er achter gekomen dat de beste tijd om te wassen zondagmorgen is, omdat 80% van Cushing Village nog uitgeteld en met een kater in bed ligt), en daarna ga ik denk ik maar wat pizza calorietjes verbranden!

A little dedication to California

Ik ben weer veilig teruggekeerd in het vandaag relatief warme Loudonville, New York State, na vijf heerlijke dagen in Los Gatos, California. Dit keer typ ik mijn verhaal met mijn familie in mijn achterhofd, omdat zij o goed voor me zijn geweest en ik het echt heel chill heb gehad,so, Ria and Jack, I know you're reading this, but thanks!

Maandag moest ik om 4:00 am Eastern Time mijn bed uit, want ik had een van mijn Braziliaanse vrienden zo ver gekregen om me om 5:00 am naar Albany Airport te brengen. k dacht dat Albany Airport zoiets als Eindhoven was, maar het is toch wel iets groet als dat (hoe kon het ook anders, het is Amerika). Mijn vlucht vetrok op tijd (6:25 am) en na twee uurtjes landde ik in good old Chicago. De zon kwam op terwijl we vlogen en dat gaf een heel mooi uitzicht over Lake Michigan en de stad, ik hou ervan. Ik werd opgehaald met een soort golfkarrtje ie me naar mijn volgende gate reed (letterlijk 5 minuten lopen verderop), samen met een paar Chinezen die helemaal in de stress waren omdat ze bang waren dat hun bagage niet in Hong Kong of waar dan ook aan zou komen, hilarisch. Een van mijn dromen kwamen weer uit, want ik heb me altijd afgevraagd hoe cool het zou zijn om in zo'n karretje rondgereden te worden, nou, het was cool.
Ik was echt uitgeput, wat ertoe leidde dat ik in slaap viel bij mijn gate en echt NET OP TIJD wakker werd voor boarding: iedereen stond al klaar in een intens lange rij, maar dan heeft slechtziend zijn nog een voordeel: priority boarding. Op deze vlucht naar San Francisco had ik ook een raamstoel geclaimd, dus heb ik de helft van de tijd dromerig naar buiten zitten kijken. Op beide vluchten had ik geen krijsend kind om me heen of een te dik persoon naast me waardoor de armleuning niet naar beneden kon, maar ohmy, die stoelen wren best wel krap: dus toen diegene voor me zijn stoel naar achteren probeerde te doen heb ik hem met mijn knie toch even duidelijk gemaakt dat ik dat niet heel erg waardeerde.

Ik had geen bagage ingecheckt, en op binnenlandse cluchten in de US hoef je ook niet door customs, dus was ik zo buiten, waar mijn familie (ik ga ze vanaf nu gewoon Ria & Jack noemen, is makkelijker. Ria is mijn vaders zus, vandaar). Na iets minder dan een uurtje rijden kwamen we aan bij hun huis op de berg in Los Gatos, met hte mooiste uitzicht over Silicon Valley. Die middag heb ik gelijk in de zon gelegen, want wat een verschil:van -20 naar +25 graden celsius. 's Avonds had Ria mijn favoriete maal gekookt, en ik moet zeggen, het was geweldig om weer eens normaal gekookt eten te eten in plaats van de dining hall.

Dinsdag gingen Ria en ik naar Santa Cruz, een surfersstadje aan de Pacific. Ik heb hier goeie herinneringen aan, omdat mama en ik hier ook hebben geslapen tijdens onze roadtrip afgelopen zomer, dus toen we daar rondreden kreeg ik wel een enigszins nostalgisch gevoel. We hebben over de wharf gelopen en daarna geluncht aan het water een eindje verderop, maar nog altijd in tshirt en in de zon!

Woensdag was het shopping day. 's Ochtends zijn we naar de mall in San Jose geweest, maar 's middags was het absolute hoogtepunt. In San Jose zit een zogenoemdeOri-Deli, oftewel een winkel met Indonesisch en Nederlands eten. Ja,Nederlands. Ik mis mijn klassiekers best wel, en deze man had echt alles: drop, speculaas, stroopwafels, peperkoek, pepernoten, sultana, calve, remia, Leidse kaas, noem het maar. Ik ben een echte appelstroop eter (voor op brood), iets wat hier niet te krijgen valt. Ria en Jack hadden me ervan overtuigd dat ik dat wel mee kon nemen in m'n handbagage, het is immers zo dik dat security het niet als vloeistof zou zien (kom ik later op terug). Alles was verleidelijk, maar ik eindigde met appelstroop, peperkoek, jodenkoeken, pepernoten en beschuit. Als ik bij de Lidl was geweest had ik het tien voudige betaald voor wat ik nu betaalde, but it was worth it. 's Avonds zijn we naar een Thai restaurant geweest, superlekker, en daarna hebben we even een pitstop gemaakt om een foto van het Netflix gebouw te maken. Los Gatos lijkt misschien nietig en niet belangrijk genoeg, maar er zitten best veel grote bedrijven,waaronder mijn beloved Netflix. Joh, weet ik veel, ik kijk regelmatig Netflix maar ik heb er nooit over nagedacht hoe of wat die organisatie in elkaar zit, maar hun hoofdkantoor is echt heel erg groot.

Donsderdag begon mijn dag met superlang zonnen (in korte broek en tshirt) en een beetje wegdromen met uitzicht op de valley. We zijn op ons gemak naar Santa Cruz gereden waar we de hippe surfers hebben aanschouwd die hun kunsten vertoonden op de intense golven. Dit stuk van de kust is alleen maar klif, best riskant als je je indenkt wat de gevolgen zijn als er iets misgaat. Ook vandaag hebben we weer buiten geluncht, aan het strand, in de zon. Ik genoot zo erg dat ik een beetje stil viel, haha. Na weer een nieuwe bodem gelegd te hebben zijn Ria en ik het strand opgelopen, met als doel onze voeten de zee te laten voelen, #yolo! Er kwam een minigolf op ons af, en ik was al zo slim op mijn broek op te rollen, maar geen idee dat die golf zoveel water bevatte, dus mijn broek werd alsnog nat.Dat water was trouwens te koud voor woorden, mijn voeten bevroeren maar warmden snel weer op toen ze het zand voelden. Ongelooflijk dat het nog maar eind februari is terwijl ik daar in mijn tshirt, korte broek en slippers rond heb kunnen lopen, terwijl ik hier in dikke lagen kleren de deur uitga.

Dit keer moest ik om 6:00 am PST op om mijn vlucht te halen. Ria bracht me naar San Francisco airport, waar we ruim op tijd aankwamen. Deze tijd had ik echter hard nodig, want ik had een klein security drama. Het ging als volgt:
Ik: drop trolley en rugzak op band en loop door security poortje.
Security vrouw: vraagt of ze mij mag controleren, prima joh,, ik heb niets te verbergen.
Security man: Madam, may I check your carry-on?
Ik: Yes, of course.
Man: doet trolley open en haalt er de appelstroop uit. Sorry, I can't let you take this.
Ik: (barst in tranen uit). But, I'm from the Netherlands and I'm studying abroad here and I miss this stuff so much and it is impossible to buy it in New York State, so please?
Man: Hmm, I'll talk to my supervisor.
Supervisor: komt erbij: Where do you use it for, and what is it?
Ik: It's a spread for a slice of bread, and it's very healthy with a lot of iron in it.
Supervisor: Do you use it for a medical reason?
Ik: YES!
Supervisor: ok, she can take it with her.
Daarna werd ik nog twee keer uitgebreid gecontroleerd om te zien of ikecht niks gevaarlijks bij had en toen was ik eindelijk verlost. Ik heb geen idee wat me ertoe zette om zo emotioneel te raken, maar het was gewoon een combinatie van vermoeidheid, heimwee, en afscheid nemen van familie. Mijn hele terugreis verliep verder prima, wat maar goed ook was want meer had ik op dat moment echt even niet aangekund.
Op de vlucht van Chicago naar Albany zat ik naast twee oude vrouwtjes die (natuurlijk) over politics gingen praten. Ik ving op dat ze graag een parliamentary democracy wilden, dus ik besloot me in het gesprek te mengen en ze te vertellen dat ik van een land kwam met zo'n democratie, en dat dat ook niet altijd alles is. Een van de vrouwjtes reageerde met dat ze zich schaamde voor de manier waarop haar land nu bezig is, dat ze zich schaamde om Amerikaan te zijn, en dat dit niet alleen vreemd is voor buitenlanders, maar ook voor Amreikanen zelf, omdat ze nog nooit zoiets hebben meegemaakt. Het gerucht gaat immers dat als Trump heel veel stemmen krijgt tijdens Super Tuesday komende dinsdag, dat het onmogelijk is voor de andere Republikeinse kandidaten om hem te verslaan, dus dat Trump dan eigenlijk al de nominatie op zak heeft. Ik hoop dat mensen slim genoeg zijn om voor de echte verkiezingen op een Democrat te stemmen, but we'll see.
Vrijdagavond was ik compleet afgebrand toen ik thuiskwam en na mijn welverdiende boterham met appelstroop ben ik dan ook in mijn bed gekropen, wat toch weer een beetje als mijn echte eigen bed voelde. Gisteren heb ik uren besteed aan huiswerk, want deze week heb ik alweer een tentamen en volgende week een tentamen en een essay, Siena weet wel hoe ze haar studenten moet bezighouden.

Easter break (pasen) is al over vier weken en Student Housing heeft me al gespamd met hun vacation housing request. Ik ga het toch maar fixen, ondanks dat ik door een van mijn Amerikaanse vrienden ben uitgenodigd om met haar mee naar huis te gaan (omgeving Boston) en met haar en haar familie pasen te vieren! Het lijkt me echt supercool, ik heb altijd al eens een feestdag bij Amerikanen willen vieren.

Al met al heb ik dus echt geweldige dagen in California gehad. Ik heb genoten van de zon, de warmte, de rust en ultieme chillings. Jack en Ria zijn ontzettend goed voor me geweest en ik voelde me echt als een prinsesje in een hotel. Het was heel dubbel om afscheid te nemen, omdat ik aan de ene kant heel erg aan thuis herinnerd werd, wat mijn heimwee gevoel versterkte (nee ik ben er nog steeds niet helemaal overheen), maar ook omdat ik het gewoon zo fijn heb gehad en ik van elke seconde genoten heb.All good things come to an end, obviously, dus vond ik het ook wel weer lekker om terug naar NYS te gaan.

Nu ga ik me storten op Survey of American Literature. Vandaag is ook de dag dat iedereen terugkomt op campus, en ik ben best wel excited om mijn huisgenootje Leah en de rest weer te zien. Mijn roommate Libary ligt al twee dagen in bed met griep en hoeveel ik ook aanbied, ze wil niks. Jammer meid, het houd ook op op een gegeven moment. Nah oke, zo bruut ben ik ook weer niet, maar ik heb geen zin om aangestoken te worden,that's all.

Extreme

YES, IT'S TIME FOR A BREAK!
Oh my god, zoals jullie al eerder konden lezen was/ben ik ontzettend toe aan deze vroege, maar welverdiende Spring Break. Het weer in Albany wordt geleidelijk aan beter, nadat we deze week een week vol extremen hadden. Zoals al verteld was het vorig weekend zo'n -25 celsius, en waren er weerswaarschuwingen dat we niet langer dan 15 minuten buiten mochten zijn. Ik heb mezelf eraan gewaagd om naar buiten te gaan, en ja, het was intens koud. Om het nog erger te maken begon het maandag te sneeuwen en werd het glad, waardoor ik (best wel) hard gevallen ben en nu nog steeds met een kapotte knie rondloop. Dinsdagmorgen was het toppunt: het regende, het had genseeuwd, en ze strooien hier niet met zout, ze hebben alleen een machine die de paden sneeuwvrij maakt, wat resulteerde in een grote ijsbaan over de hele campus. Normaal kost het me zo'n 7 minuten om naar m'n college te lopen, nu deed ik er 20 over. Iedereen schuifelde, gleed, probeerde zichzelf staande te houden, maar viel uiteindelijk toch. Ik durfde niet meer van m'n college naa rhuis te gaan, maar heb na lang treuzelen de moed verzameld. 's Middags was de ijsbaan gelukkig weggespoeld, maar toen regende het weer heel hard. De rest van de dagen was het matig, tot aan gister. Gisteren leek het net lente: het was redelijk warm, zonnig, warme wind, en gewoon heerlijk! De groundhog heeft zijn schaduw niet gezien, dus het is de bedoeling dat het snel lente wordt, maar het weer in New York State weet gewoon niet wat het wil. Ik hoop dat dit weer ook weer terugkomt als ik terugkeer uit Cali!
Groundhog Day: wordt jaarlijks gehouden op 2 februari. Duizenden mensen verzamelen zich al vroeg in de morgen om het glorieuze moment te aanschouwen dat de groundhog uit zijn winterslaap ontwaakt. Het gerucht gaat dat als hij zijn schaduw ziet, de winter nog zes weken aanhoudt. Zo niet, dan is de lente just around the corner!

In mijn vorige blog schreef ik dat ik met mijn huisgenootje Peruviaans ging eten, en wauw, het was goddelijk. Het was aardappelpuree gevuld met vlees en heel veel kruiden, het was machtig als een baksteen, maar oh zo lekker! Donderdag kwam hij in ons huis koken en hadden we good old kipfilet met aardappelsalade. De rest van de avond hebbenw we besteed aan het luisteren van Zuid-Amerikaanse hits, serenades en ballades, wat ik echt heel interessant en superleuk vond. Ook is er een plan om in maart met Libary (mijn kamergenootje), Leah (mijn huisgenoot) en misschien haar vriend naar Boston te gaan. Leah woont een uur daar vandaan (wat voor Amerikanen heel dichtbij is, het blijft me verbazen) en ze vind het cool als ze ons daar rond kan leiden: ik zeg ja!

Deze week was niet zo super bijster, vooral dankzij het weer durfde ik niet echt mijn huis uit. Wel ben ik woensdag naar een Town Hall Discussion geweest, waar de College Democrats en Republicans samen komen en gaan discussieren. Het begon al goed: 15 democrats tegen 2/3 republicans #repubfree Het is echt fascinerend om te zien hoe ze tegen elkaar in gaan en argumenten naar elkaars hoofd gooien. De onderwerpen van deze meeting waren Obama's nominatie voor een nieuwe rechter (RIP Judge Scalia), het onderwijs- en gevangenissysteem in New York State en nog iets, maar toen ben ik maar gegaan haha.

Vrijdag was dan le moment supreme, mijn eerste echte tentamen op Siena! Afgezien van de twee speeches die ik voor Rhetoric & Oral Communication heb gegeven (twee keer een A, woohoo!), heb ik nog niet echt een tentamen gehad, dus ik was best wel nerveus. Alhowel de docent ons vorige week al de essay question had gegeven en ik deze uit mijn hoofd heb geleerd, wist ik niet zo goed wat ik kon verwachten. Resultaat: essay, 10 korte open vragen waarvan je er 7 moest beantwoorden, en nog 5 vragen waarmee je bonus punten kon verdienen. EN HET WAREN ALLEEN MAAR FEITEN! Euh, hallo, er bestaat ook zoiets als verbanden leggen, iets wat ik gewend ben om te doen? Nou, not in my American Dream. Ik ben goed in feitjes stampen, dus ikdenk dat ik wel een redelijke score heb, maar we zullen zien.

Gisteren ben ik met Libary voor het eerst met het openbaar vervoer gegaan. We wilden naar de mall, maar vanwege spring break reed onze geliefde Siena shuttle niet. Ik klaag al als ik een halfuur in de bus of trein moet zitten, maar dat leer ik hier wel af. Het is heel normaal dat bussen later komen opdagen en dat het je minstens een uur kost om op de plaats van bestemming te komen. Eenmaal in de mall heb ik een ultieme sessie gedaan en geprobeerd om een trolley te vinden (ik realiseerde me dat ik die niet had voor mijn vlucht), maar die missie mislukte.

Uiteinelijk ben ik vanmorgen,in mijn eentje, met het ov naar Walmart gegaan, waar ik zowat elke werknemer heb gestalkt die ik kon vinden, om een cheapskate maar praktische trolley te scoren. Nou kan ik me voorstellen dat een baan bij walmart niet echt de ideale droombaan is die veel mensen voor ogen hebben, maar ik moet eerlijk zijn, het personeel dat hier rondloopt lijkt niet eens een high school diploma te hebben. Ze bedoelen het allemaal goed, met hun intenties en behulpzaamheid is niets mis, maar ze zijn niet de aller, allerslimsten. Eind goed al goed heb ik wel mijn trolley en was ik zo trots op mezelf toen ik weer veilig in mijn kamer was. Een ander ding dat me opvalt is dat het stereotype wat heerst over African-Americans wel waar is. zij hebben de baantjes die blanke Amerikanen niet willen, zoals cassiere of buschauffeur. Alle busdrivers die ik in de twee afgelopen dagen heb gehad, waren getint. Het maakt mij niet uit want ze reden primaa, maar ik vind het gewoon een beetje sneu.

Ik voel me weer net als op de eerste dag dat ik hier kwam: een lege campus, een leeg huis. Libary is er wel, maar dat is toch anders dan een huis vol meisjes en een campus vol Amerikanen. Ik ben nu op mijn laatste wasje aan het wachten en dan kan ik eindelijk beginnen met pakken. California kent op dit moment ZON, Warmte, GEEN REGEN, en een gevoelstemperatuur tussen de 20 en 25 graden celsius, can't wait!

California Dreamin'

Frozen tears of feeling joy and being homesick

Het is nog geen zondag, nee, ik weet het, maar ik heb iets nodig ter afleiding. De 'Arctic' winds zorgen ervoor dat we ongeveer verplicht zijn om binnen te blijven, en ALS we dan het lef hebben om naar buiten te gaan, mag je eigenlijk niet langer dan 15 minuten buiten zijn in dikke, dikke lagen kleding. Ik zit hier te rillen, en mede dankzij deze kou heb ik vnadaag echt even een dipje. Ik mis mijn familie en vrienden ontzettend, en het lastigste is nog wel het tijdsverschil. Niemand thuis weet wat het leven hier inhoudt, afgezien van de paar Radboud people die hier ook hebben gestudeerd. Ik hou ervan om hier te zijn en geniet van elke dag, maar het is lastig om het niet 'echt' met iemand te kunnen delen. Als ik mijn ervaringen vertel klinkt alles heel rooskleurig en fascinerend, dat is het ook, maar soms is het ook even iets minder great.
Vanaf het moment dat ik hier aankwam heb ik oveel dingen meegemaakt, metteen weggezonken in de bakken huiswerk, zoveel indrukken opgedaan en mijn zelfstandigheid al zover uitgebreid, dat het moeilijk is om te geloven dat ik hier nog maar net een maandje ben. Ik ben blij dat het volgende week al Spring Break is: warmte, familie, en de tijd om alles even te verwerken.

Gelukkig ben ik net uitgenodigd door mijn housemate om met haar en haar semi-boyfriend te eten vanavond, wat me wel dwingt om de kou te doorstaan maar wat me ook afleiding geeft. Daarna organiseert Siena 'Puppy Love' ofwel: therapy dogs komen naar Campus en je kan met ze spelen en ze aaien enzo, wat een soort van kalmerend effect geeft. Dat heb ik wel even nodig, dus ja, sowieso ga ik daarheen.

Gisteren heb ik weer iets gedaan om mijn zelfstandigheid te vergroten. Ik ben in mijn eentje met de bus naar de mall geweest, ben opzoek gegaan naar mijn Chinese en Hispanic vrienden voor een nail and eyebrow treatment, ben verdwaald in de mall, maar heb uiteindelijk wel mijn weg naar de bus weer teruggevonden. Ik moet eerlijk zeggen dat ik die Chinees niet helemaal vertrouw. Het ging zo:
Ik kwam daar binnen en probeerde uit te leggen dat ik mijn nagels een beetje geknipt en gevijld wilde hebben. Die Chinees komt achter de balie vandaan, met knipper, pakt mijn hand en begint als een gek mijn nagels te knippen, terwijl we stonden. Na 5 vingers gedaan te hebben besefte ze zich ineens dat dit toch wel een beetje awakward was, dus nam ze me mee naar een manicure tafel, waar ze de overige vingers knipte en vijlde. Ohja, en of ik ook in cash wilde betalen, want nu was het maar 5 dollar en je kon pas betalen met creditcard vanaf 10 dollar. Ik vraag me af hoe dit kan, want het enige verschil met de vorige keer was dat ik toen een of ander badje voor mijn handen kreeg. Het resultaat is dat ze mijn nagels te kort heeft geknipt, wat best pijnlijk is, maar oke, ik kan weer even vooruit.
Als beloning van deze drukke week heb ik ook mijn eerste, echte, Amerikaanse pretzel gekocht. Het was hemel, net zoals ik al dacht. Obviously koos ik wel de cinnamon one, waardoor het net een soort mega churro was. Ik hou ervan.

Deze week heb ik wel meer bereikt, alweer. Zo ben ik naar een lecture over human trafficking geweest, alleen, ik kende niemand die erheen ging, maar ik wilde per se gaan, dus ben ik gegaan. Er waren twee mensen die spraken: een vrouw die prostitutie heeft meegemaakt maar dan niet als prostitutee. Ze komt uit Engeland en is blijkbaar een superbekende theologe (ik kende haar niet, maar toen ik dit hoorde was ik bang dat ze alleen maar over God sprak), maar ze was heel luchtig erover. Haar verhaal maakte diepe indruk, maar toen kwam de tweede spreekster: een vrouw die slachtoffer is geweest van prostitutie, mensenhandel, en misbruik voor meer dan 25 jaar. Ik voelde diep respect voor haar en had echt een brok in mijn keel.

Ook ben ik naar Mardi Gras/Carnaval geweest wat georganiseerd werd door verschillende clubs op campus. Er was eten en live muziek, best cool, alleen ik had al hoofdpijn en er waren veel drums, dus besloot ik na 20 minuten om de uitslagen van de New Hampshire primary te kijken met mijn vrienden van de Democrats. Iedereen beschouwt dit jaar als HET verkiezingsjaar, het jaar waarin er verandering komt, en ik vind het leuk dat ik er nu deel van uitmaak, vandaar dat ik ook wil volunteeren in New York State als onze primary eraan komt (19 april).

Morgen is het Valentijnsdag, en zoals veel mensen wel weten is dat in Amerika een heel event: versiering, eten, romantische dingen, en veel liefde. Ook Siena doet hier vrolijk aan mee: vandeweek kon je al rozen kopen voor je loved ones, donderdag kon je naar een of andere romcom kijken in the Student Union, en gister was Siena's Singles Night.EN JA, ik ben hierheen geweest. Het was echt best leuk. We gingen speedaten en je moest Valentine-gerelateerde vragen beantwoorden. Maarnee,ik heb geen potential boyfriend material gevonden.

Iets wat ik echt met jullie wil delen is wat ik voor een van mijn vakken doe. Het heet rhetoric & oral communication en de bedoeling is dat jeen semester lang een adovate (dus een voorstander) bent voor een issue waarvan jij vindt dat dat belangrijk is en dat er aandacht voor moet komen. Ik wilde een onderwerp dat dicht bij mij ligt, vandaar dat ik ga speechen over de struggles in the life of disabled student. Om dit te bereiken heb ik heel veel voorbeelden genoemd van dingen die ik meemaak, en heb ik tijdens mijn tweede speech mijn klasgenoten hun ogen laten sluiten tijdens de hele speech, zodat ze kunnen meemaken wat ik meemaak als zij speechen.
Laat me nog even een voorbeeld geven: dinsdag ging ik eten in de dining hall, en ik gooide iets op mijn bord wat me vaaglijk bekend voorkwam maar ik west niet echt wat het was. Ik dacht een of andere weke groente zoals courgette, dus ik dacht nah prima. Toen ik aan het eten was dacht ik wel huh, dit is vreemd, maar ik besteedde er niet echt aandacht aan. Tot het moment dat ik een meisje hoorde zeggen 'Oh my god, those shrimps in hot sauce are absoltely delicious' Toen bedacht ik me oh shit, ik eet echt garnalen. Snel mijn bord gedumpt en een burger gepakt, maar ja, die garnalen smakk heeft heel de avond in mijn mond gezeten.ugh.
Ik merk wel dat mijn speeches indruk maken op mijn klasgenoten, iedereen had wel zoiets van wauw, dat je dat allemaal doet en memaakt, en dat je hier bent. Het helpt me wel om mijn presentatie skills te verbeteren. Om mijn speech te bekrachtigen heb ik een aantal lepels bij starbucks 'geleend,' alleen heb ik ze nooit teruggebracht, ennee dat weten ze niet.Elke keer als ik er langsliep heb ik heel smoothly een paar lepels in mijn zak gestoken, tot ik er twaalf had.

Komende week heb ik een ander tentamen, voor Contemporary U.S. Politics, maar die man heeft ons al helemaal voorgekauwd wat we kunnen verwachten, dus dat moet wel goedkomen, dus ik denk wel dat het goedkomt, en daarna is hetein-de-lijk tijd voor Spring Break!

Big love!

Party in the USA.

Ik weet dat ongeveer heel Zuid-Nederland op dit momet in de kroeg hangt en dus geen moeite zal nemen om mijn blog de koemnde dagen te lezen, maar het is weer zondag, en ik moet wachten op mijn huisgenootjes om ons huis schoon te maken, dus tijd voor een nieuwe blog.

Gisteren was ons allereerste huisfeest, en voor mijn de ultieme gelegenheid om mensen te leren kennen, onder het genoet van een, misschien twee, of meer, drnakjes. Ik ga verder niet in heel veel detail, maar ik kan wel zeggen dat het echt een superleuke avond/nacht was, veel nieuwe mensen ontmoet, jungle juice is een ware jungle (zeker de volgende ochtend), en I'm still going strong, even after 4 hours of sleep. Ik kon ook wel merken dat mijn huisgenootjes populair zijn onder de Siena seniors, het was superdruk! Oh, en mijn magische nieuwe openingszin: 'Hi, I'm from the Netherlands!' Dat werkt, altijd.

Als pre-celebration gingen we naar Mr. Siena, een verkiezing die elk jaar wordt georganiseerd door de Habitat for Humanities club (bouwen huizen voor mensen met een laag inkomen). Ik voelde me alsof ik in een male version van Honey Boo Boo of Toddlers andTiaras was. Het was net als een echte pagaent, ze moesten talent showen, een rondje in formele kleding, en vragen beantwoorden (Hoe heeft dit je leven beinvloed, etc).

Vanavond is het tijd voor de 50e Superbowl, en ik heb geregeld dat ik bij vrienden van een huisgenootje ga kijken (connecties, daar draait het om). Ik heb geen idee hoe football in elkar zit en ook geen idee welk team ik moet supporten, ben ik blij dat ik met hen kan kijken, want de focus ligt dan meer op de half-time show dan op het echte spel.

Afgelopen week ben ik best wel druk geweest, ik had mijn eerste presentatie, moest mijn eerste essay schrijven, maar ook alweer mijn tweede presentatie. Zoals ik vorige week al zei, ben ik naar een meeting van de Siena College Democrats geweest, wat best interessant was. De discussies gingen er heftig aan toe, maar woensdag wordt het nog erger, want dan gaan we in discussie met de Siena College Republicans. Ik ga erheen als toeschouwer, omdat mijn kennis van alle issues die er spelen niet zo uitgebreid is als die van hen.

Woensdag kreeg ik ook ein-de-lijk het pakketje van ons mam, met stroopwafels, speculaas, en roze koeken, iets waar ik echt naar verlangde. Ondanks dat ik eht eten hier steeds beter ga waarderen, mis ik nog wel sommige Nederlandse etenswaren, die ze hier gewoon niet kennen. Dat versterkte wel mijn verlangen naar thuis, net zoals gisteren, toen ik ging skypen met de hele familie van der Linden, die bij elkaar waren om carnaval te vieren: miss you guys! Ik werd op de kast neergezet, maar het voelde alsof ik gewoon bij hen aan tafel zat.

Ik heb ook nog een bijna-ongeluk gehad met een auto toen ik op campus een zebrapad wilde oversteken. Het is lastig om uit te leggen wat er precies gebeurde, maar ik was best wel in shock. Het ergste vond ik nog wel dat die vrouw niet zag dat ik met mijn geleidestok liep, iets wat JUIST moet aangeven dat mensen stoppen. But hey, at least she didn't hit me.

Oh, en nee, we hebben nog steeds geen sneeuw. Het wordt wel steeds kouder, vooral als er een sterke wind staat, maar met de zon erbij is het wel oke. Er wordt gezegd dat het deze week wel weer gaat sneeuwen, maar dat moet ik nog zien, want de Groundhog heeft zijn schaduw niet gezien, dus de lente moet wel snel komen.

EN ik heb mijn eerste Amaxon bestelling gedaan, en hij kwam zowaar! Ik heb een klein beetje vertrouwdheid vna thuis naar hier gehaald door de meest fancy, prachtige, schattige eierkoker te kopen die er was, en ik hou er nu al van. Het enige issue is dat ik nog even moet uitvinden hoe die werkt, maar daar ga ik me na onze opruimsessie wel aan wagen.

Komende week wordt vooral weer een week vna heel veel studeren, naar meetings gaan (donderdag komen er slachtoffers van mensensmokkel op de campus praten, en nee, dan bedoel ik niet Syrische vluchtelingen, maar echte). Ik ben daar wel heel benieuwd naar! Daarnaast is er dinsdag Mardi Gras carnival, georganiseerd door verschillende clubs op campus, en ik ben super excited.

Nu zijn mijn huisgenootjes boven water, dus ka onze mega cleaning session beginnen. Enjoy carnaval nog!

The Declaration of Independence

Laat ik meteen even het grootste issue uit de lucht helpen: Nee lieve mensen,er ligt hier geen sneeuw, we hebben geen sneeuwstorm gehad en alles functioneert nog zoals het hoort. Het is wel koud met harde wind, maar met de zon is het prima te doen en kan ik zelfs zonder handschoenen naar buiten, haha.

De Amerikaanse onafhankelijkheidsverklaring werd getekend op 4 juli 1776, en hield in dat Amerika onafhankelijk werd van Great-Britain. Ik ben de afgelopen week doodgegooid met deze termen, maar als ik er zo over nadenk, is het ook wel toepasselijk op mijn leven van de afgelopen week. De dagen beginnen nu wel steeds sneller te gaan, en zijn voornamelijk volgestopt met colleges, studeren, sporten, en de nodige chillings. Het is allemaal niet echt moeilijk, maar het is vooral VEEL leeswerk, maar daar hadden mensen me ook wel voor gewaarschuwd. Ik ben wel echt heel blij met de vakken die ik heb, afgezien van American Literature, maar laten wehet erop houden dat literatuur en ik niet voor elkaar bestemd zijn.
Het betere is dat je eindcijfer niet is opgebouwd uit alleen een midterm en een final, maar dat je door het hele semester heen kansen krijgt om je cijfer op te halen. Zo had ik vrijdag mijn eerste onverwachte quiz voor Contemporary Politics (noem 4 redenen die Thomas Paine in Common Sense geeft voor onafhankelijkheid van Engeland, okeeeee?!), dinsdag mijn eerste presentatie, en volgende week mijn eerste essay,yas.

Zoals ik in mijn vorige blog heb aangegeven, heb ik me ook aangemeld voor de nodige clubs. Zo is er de Brazilian club (volgende week Carnival!), FeelGood (tostis verkopen en met de opbrengst wereldhonger tegen te gaan), the Women's Center (niet mijn ding, misschien komt het omdat ik naar Health&Wellness ging, volgende week Global actions&concerns), The Democrats (dinsdag!), en the Social Work Club (morgen!), en dat maakt mijn campus wereldje wel steeds groter. Vooralsnog ga ik best wel veel om met de Brazilianen en woensdag was een surprise party voor een van hen. Het was echt superleuk, ik heb heerlijk Braziliaans eten gehad en jell-O cake (ga niet drie stukjes eten als je nooit drinkt, geloof me, de volgende ochtend voel je dat).

Vrijdagavond gingen we naar de mall, en daar begon mijn road naar Independence (oh, nee, eigenlijk begon die al eerder met het succesvol wassen en drogen van m'n kleren), maargoed, ik ging naar een threading shop en m'n ngels laten doen, twee dingen die niet heel makkelijk zijn als je slechtziend bent. Threading is een manier om je wenkbrauwen bij te laten werken, snel, effectief,en vooral heel pijnlijk.De medewerksters waren volgens mijn Hispanics, en het enige wat de vrouw tegen mijn kon zeggen was 'RELAX!' 'SKIN TIGHT!' 'TISSUE?' De tranen stroomden over m'n wangen omdat het echt behoorlijk zeer deed, en toen ik eenmaal was bijgekomen, kwam ze aanzetten met een schaar. Ik dacht echt whut ga jij doen? maar het resultaat is heel mooi, dus dit was wel voor herhaling vatbaar.
Daarna ging ik naarLee Nails om mijn nagels bij te laten werken. De naam zegt het al een beetje, het was een salon gerund door Chinezen: vrouwen die tot mijn navel komen en gebrekkig Engels praten en een winkel die ruikt naar Chinese thee. Nadat we de nodige taalbarrieres overwonnen hadden om eindelijk duidelijk te krijgen wat ik wilde, kwam er een miniscuul Chinees vrouwtje, met mondkapje, op me af om mijn nagels te knippen en te vijlen. Het voelde wel goed toen het klaar was, dus ja, ook dit wordt mijn nieuwe vaste adres denk ik, mede omdat het ook betaalbaar is.

Gister was het dan eindelijk zover: mijn eerste echte basketball game! Basketball is echt DE sport hier op Siena en als we moeten spelen gaat ook iedereen erheen. We moestne spelen tegen een van onze rivalen, naar de wedstrijd was nou niet echt super denderend interessant. Siena won, wat betekent dat we kans maken om in een of andere finale terecht te komen. Ik was vooral gefascineerd door de hele ervaring, de sfeer die er hing (er waren zo'n 10000 mensen) en om een keer echte cheerleaders in actie te zien! Ik voelde me echt alsof ik in High School Musical ft. Glee zat, haha. Van te voren zijn we met een groep internationals naar de bar van een van international office medewerksters gegaan, wat echt super leuk en gezellig wa,s en vooral heel lekker eten!

Gisteren heb ik ook mijn Spring Break gepland! IK had het er nogal moeilijk mee, omdat veel mensen hier al plannen hebben, naar huishuis gaan om te werken, of hier blijven omdat ze geen geld hebben. Ik wilde dit alles niet, dus na mijn connecties gebruikt te hebben ga ik nu vijf dagen naar familie in California! Ik heb er zoveel zin in; vooral de warmte, en het feit dat ik even helemaal niks hoef. Het reizen neemt echter wel heel lang in beslag (ong 10 uur heen en 9 uur terug) maar dat neem ik dan maar voor lief.

Het gaat wle steeds beter wat betreft m'n heimwee en alle andere issues, omdat ik steeds meer mijn wegop en over campus begin te vinden en connecties leg. Ik ga wel nog even naar Walmart om iets voor mijn bed te fixen, want dat is echt een plank, wat gewoon niet grappig is. Het voelt ook alsof ik hier al maanden rondloop, terwijl het nog maar 2.5 week is, superraar. Deze week staat vooral weer in het teken van studeren, mijn netwerk opbouwen, en sporten. Volgende week zondag is de Super Bowl, maar een concreet plan is er nog niet,we shall see.

Falling from cloud nine

Een semester in het buitenland is niet 'even' de oceaan over vliegen en jezelf onderdompelen in de cultuur van het land waar je verblijft, het is een ware cultuur shock. Het zit 'm niet in de grote dingen zoals organisatie of verkeer, maar echt in de kleine dingen. Ik heb nu bijna mijn eerste week aan colleges gehad, en langzamerhand valt alles op z'n plaats. Ik moet eerlijk zeggen dat slapen en eten nog wel issues zijn, want alle zenuwen voor letterlijk ALLES komen er nu zo'n beetje ui, dus ben ik elke dag om 6:00 wakker,bummer.Het eten is opzich best prima, alleen alles isgreasy, salty, and cheesy, dingen die mijn maag niet eecht waardeert. Ik leef nu met de salad bar en mijn beloved oatmeal haha.

Colleges volgen in Amerika is een totaal andere ervaring dan ik gewend ben op Radboud. Wat al indrukwekkend was waren de echte Amerikaanse 'schoolbanken' iedereen heeft zijn eigen stoel met een tafeltje eraan vastgemaakt, en die staan dan in rijen van 5 opgesteld. Fascinerend. Ook de manier waarop professors of doctors met hun studenten omgaan verschilt zo van Nederland: ik heb een docent, zijn nam is Todd Snyder, en dit is werkelijk een van de beste mensen die ik ooit heb meegemaakt. Zijn vak gaat over Rhetoric & Oral Communication, dus het geven van overtuigende speeches en het vermogen om daar kritiek op te geven. Een semester lang oeten we iets supporten waarvan wij denken dat dit een probleem is voor college students. Ik heb voor de awareness for disabled/visually imapired students gekozen, iets wat heel erg leeft voor mij. De speech hoeft niet eens academisch verantwoord te ijn, so hey, let's give it a try. Maargoed, even terug naar Todd. Elk college doet hij rowcall (aanwezigheid), en als je antwoord geeft is het gelijk 'Hey Lotte, how's it going?' Het is dan niet de bedoeling dat je een heel gesprek aangaat, iets wat compleet normaal is hier. Hij gaat ons leren hoe we goed en overtuigend iets kunnen overbrengen, maar elke keer komt hij met een voorbeeld uit het verleden aan en gaat daar dan op commenten om vervolgens te zeggen:Oh it feels like I'm in an all-female beauty salon with all these gossips.Goh, nee, denk je het echt?
Het gebeurt vaak dat ik iemand bekends tegenkom en dna gaat het als volgt:
- Hey Lotte! How are you / how's it going / what's up?
- Hi! I'm good! How are you?
- Fine, thank you!
En dan lopen ze door. Het is superonbeleefd om niet iets te zeggen als je iemand bekends ziet, but don't blame me, ik herken ze toch niet hahaha.

Een andere doctor, die ik echt behoorlijk angstaanjagend vond, gaf het vak 'North America Colonial Atlantic World.' Haar manier van lesgeven vond ik bizar, en het vak voldoet niet aan mijn verwachtingen (lees: ik ga niet 70 pages per college lezen en dat drie keer per week, ik heb ook nog een leven).Gister was mijn eerste en enige college van haar, en ze probeerde ons te leren kennen door ice breakers te doen, maar bij elk persoon ging ze vervolgens een heel gesprek voeren. Ook probeerde ze ons ervan te overtuigen dat teacher worden het beste beroep ever was, maar daar was niet iedereen het mee eens. Gelukkig kon ik haar vak laten vallen en ben ik nu ingeschreven voor Survey of American Lit, wat minder erg is omdat ik weer herenigd ben met al mijn literaire vreinden van vroeger, zoals Nathaniel Hawthorne, Emily Dickinson en Tennessee Williams.

Vandaag had ik ‘The American Dream,’ en wat een enthousiasme heeft die vrouw. Ik ben de enige American Studies major in die groep, want alle seniors die er zitten kiezen het als een core vak voor hun graduation (ofwel the Jesus class). We gingen filmpjes kijken en moesten eruit halen welke vormen van The American Dream erin zaten, en ja, voor alle Taylor Swift fans onder ons, we keken ook You Belong to me! Hierin zit ook een bepaalde American Dream die je er niet zo een, twee, drie uithaalt: een geromantiseerd Amerika, het perfecte plaatje van trouwen met je high school lover, the cheerleader en het geeky meisje, etc.

Anekdote: blijkbaar staat er in the Mission Statement van Siena College dat het een doel is dat studenten hier hun toekomstige man/vrouw opdoen en daar dan ook mee trouwen. Bizar.

Gisteren was ook de Club Fair en ik heb me ingeschreven voor Brazilian Club (overtuigende vrienden), FeelGood (soort vrijwilligerswerk maar ze hadden gratis tostis!), en the Women’s Center (nog meer overtugiende vrienden). Omdat veel clubs al weg waren toen ik kwam heb ik maar even een lijst gevraagd van wat er allemaal is op campus en heb ik nog wat clubs gestalkt die me interessant lijken.

Daarnaast heb ik ook onze mega gym ontdekt (met zwembad!!) en daar gebruik van gemaakt, want ik wil niet een van de dikke Amerikanen worden. Trouwens, ohmy, Amerikanen hebben rare eetgewoontes: alles wordt met alleen een vork gegeten, en ook met bijbehorende kauw geluiden, gross.

OHJA en het ultieme hoogtepunt van deze week: snowtubing! We gingen met de bus naar West Mountain, in de Adirondacks, waar je kan skien en snowboarden, maar dus ook kan snowtuben. De bedoeling is dat je een band neemt, daarmee naar de takelbaan naar boven loopt, je vast laat maken, eruit rolt als je boven bent, je bant meesleept naar de helling om vervolgens met een rotgang naar beneden te gaan. Niet geschikt voor mensen met een zwakke maag! Er was een dummy helling en een grotere, dus ik zou ik niet zijn als i ook niet van die grote zou gaan. Voor Esther en Imke: mijn levendige oerkreet kwam weer vanuit mijn tenen! Het weer was echt prachtig dus je kon superver kijken en het was heerlijk om in de echte frisse buitenlucht te zijn.
Dit weekend is het vooral VEEL lezen en met de shuttle bus aar Walmart, want mijn shelf in de koelkast bestaat uit nog meer een pak yoghurt. Vanavond ga ik misschien naar een ijshockeyedstrijd va de Saints, gewoon omdat het kan. (Ja ik ben geweest, de Saints zijn het slechtste team van de regio, het was superkoud daarbinnen, maar het was wel tof om een keer mee te maken). Nu ben ik voor het eerst een wasje aan het draaien, wat gelukkig gratis is, maar ik ben wel heel benieuwd hoe en of het er dadelijk uitkomt. Ik heb mama wel tigduizend keer gestalkt over hoe je een was moet doen haha, dus ik ben heel benieuwd.

Al met al is het dus allemaal wel oke, maar de werkelijkheid begint nu pas echt tot me door te dringen. Het lijkt wel alsof ik op de automatische piloot heb geleefd de laatste week en ik kom langzaam aan uit mijn roze wolk. Gelukkig zijn er wel overal lieve mensen om me op te vangen en heb ik genoeg om handen om me bezig te houden, maar diep van binnen is het best lastig. Ik ga me ook maar langzamerhand voorbereiden op de blizzard die over NY State gaat trekken, want volgens bronnen krijgenw e morgen een sneeuwstorm. God bless America, wish me luck.