Het is nog geen zondag, nee, ik weet het, maar ik heb iets nodig ter afleiding. De 'Arctic' winds zorgen ervoor dat we ongeveer verplicht zijn om binnen te blijven, en ALS we dan het lef hebben om naar buiten te gaan, mag je eigenlijk niet langer dan 15 minuten buiten zijn in dikke, dikke lagen kleding. Ik zit hier te rillen, en mede dankzij deze kou heb ik vnadaag echt even een dipje. Ik mis mijn familie en vrienden ontzettend, en het lastigste is nog wel het tijdsverschil. Niemand thuis weet wat het leven hier inhoudt, afgezien van de paar Radboud people die hier ook hebben gestudeerd. Ik hou ervan om hier te zijn en geniet van elke dag, maar het is lastig om het niet 'echt' met iemand te kunnen delen. Als ik mijn ervaringen vertel klinkt alles heel rooskleurig en fascinerend, dat is het ook, maar soms is het ook even iets minder great.
Vanaf het moment dat ik hier aankwam heb ik oveel dingen meegemaakt, metteen weggezonken in de bakken huiswerk, zoveel indrukken opgedaan en mijn zelfstandigheid al zover uitgebreid, dat het moeilijk is om te geloven dat ik hier nog maar net een maandje ben. Ik ben blij dat het volgende week al Spring Break is: warmte, familie, en de tijd om alles even te verwerken.

Gelukkig ben ik net uitgenodigd door mijn housemate om met haar en haar semi-boyfriend te eten vanavond, wat me wel dwingt om de kou te doorstaan maar wat me ook afleiding geeft. Daarna organiseert Siena 'Puppy Love' ofwel: therapy dogs komen naar Campus en je kan met ze spelen en ze aaien enzo, wat een soort van kalmerend effect geeft. Dat heb ik wel even nodig, dus ja, sowieso ga ik daarheen.

Gisteren heb ik weer iets gedaan om mijn zelfstandigheid te vergroten. Ik ben in mijn eentje met de bus naar de mall geweest, ben opzoek gegaan naar mijn Chinese en Hispanic vrienden voor een nail and eyebrow treatment, ben verdwaald in de mall, maar heb uiteindelijk wel mijn weg naar de bus weer teruggevonden. Ik moet eerlijk zeggen dat ik die Chinees niet helemaal vertrouw. Het ging zo:
Ik kwam daar binnen en probeerde uit te leggen dat ik mijn nagels een beetje geknipt en gevijld wilde hebben. Die Chinees komt achter de balie vandaan, met knipper, pakt mijn hand en begint als een gek mijn nagels te knippen, terwijl we stonden. Na 5 vingers gedaan te hebben besefte ze zich ineens dat dit toch wel een beetje awakward was, dus nam ze me mee naar een manicure tafel, waar ze de overige vingers knipte en vijlde. Ohja, en of ik ook in cash wilde betalen, want nu was het maar 5 dollar en je kon pas betalen met creditcard vanaf 10 dollar. Ik vraag me af hoe dit kan, want het enige verschil met de vorige keer was dat ik toen een of ander badje voor mijn handen kreeg. Het resultaat is dat ze mijn nagels te kort heeft geknipt, wat best pijnlijk is, maar oke, ik kan weer even vooruit.
Als beloning van deze drukke week heb ik ook mijn eerste, echte, Amerikaanse pretzel gekocht. Het was hemel, net zoals ik al dacht. Obviously koos ik wel de cinnamon one, waardoor het net een soort mega churro was. Ik hou ervan.

Deze week heb ik wel meer bereikt, alweer. Zo ben ik naar een lecture over human trafficking geweest, alleen, ik kende niemand die erheen ging, maar ik wilde per se gaan, dus ben ik gegaan. Er waren twee mensen die spraken: een vrouw die prostitutie heeft meegemaakt maar dan niet als prostitutee. Ze komt uit Engeland en is blijkbaar een superbekende theologe (ik kende haar niet, maar toen ik dit hoorde was ik bang dat ze alleen maar over God sprak), maar ze was heel luchtig erover. Haar verhaal maakte diepe indruk, maar toen kwam de tweede spreekster: een vrouw die slachtoffer is geweest van prostitutie, mensenhandel, en misbruik voor meer dan 25 jaar. Ik voelde diep respect voor haar en had echt een brok in mijn keel.

Ook ben ik naar Mardi Gras/Carnaval geweest wat georganiseerd werd door verschillende clubs op campus. Er was eten en live muziek, best cool, alleen ik had al hoofdpijn en er waren veel drums, dus besloot ik na 20 minuten om de uitslagen van de New Hampshire primary te kijken met mijn vrienden van de Democrats. Iedereen beschouwt dit jaar als HET verkiezingsjaar, het jaar waarin er verandering komt, en ik vind het leuk dat ik er nu deel van uitmaak, vandaar dat ik ook wil volunteeren in New York State als onze primary eraan komt (19 april).

Morgen is het Valentijnsdag, en zoals veel mensen wel weten is dat in Amerika een heel event: versiering, eten, romantische dingen, en veel liefde. Ook Siena doet hier vrolijk aan mee: vandeweek kon je al rozen kopen voor je loved ones, donderdag kon je naar een of andere romcom kijken in the Student Union, en gister was Siena's Singles Night.EN JA, ik ben hierheen geweest. Het was echt best leuk. We gingen speedaten en je moest Valentine-gerelateerde vragen beantwoorden. Maarnee,ik heb geen potential boyfriend material gevonden.

Iets wat ik echt met jullie wil delen is wat ik voor een van mijn vakken doe. Het heet rhetoric & oral communication en de bedoeling is dat jeen semester lang een adovate (dus een voorstander) bent voor een issue waarvan jij vindt dat dat belangrijk is en dat er aandacht voor moet komen. Ik wilde een onderwerp dat dicht bij mij ligt, vandaar dat ik ga speechen over de struggles in the life of disabled student. Om dit te bereiken heb ik heel veel voorbeelden genoemd van dingen die ik meemaak, en heb ik tijdens mijn tweede speech mijn klasgenoten hun ogen laten sluiten tijdens de hele speech, zodat ze kunnen meemaken wat ik meemaak als zij speechen.
Laat me nog even een voorbeeld geven: dinsdag ging ik eten in de dining hall, en ik gooide iets op mijn bord wat me vaaglijk bekend voorkwam maar ik west niet echt wat het was. Ik dacht een of andere weke groente zoals courgette, dus ik dacht nah prima. Toen ik aan het eten was dacht ik wel huh, dit is vreemd, maar ik besteedde er niet echt aandacht aan. Tot het moment dat ik een meisje hoorde zeggen 'Oh my god, those shrimps in hot sauce are absoltely delicious' Toen bedacht ik me oh shit, ik eet echt garnalen. Snel mijn bord gedumpt en een burger gepakt, maar ja, die garnalen smakk heeft heel de avond in mijn mond gezeten.ugh.
Ik merk wel dat mijn speeches indruk maken op mijn klasgenoten, iedereen had wel zoiets van wauw, dat je dat allemaal doet en memaakt, en dat je hier bent. Het helpt me wel om mijn presentatie skills te verbeteren. Om mijn speech te bekrachtigen heb ik een aantal lepels bij starbucks 'geleend,' alleen heb ik ze nooit teruggebracht, ennee dat weten ze niet.Elke keer als ik er langsliep heb ik heel smoothly een paar lepels in mijn zak gestoken, tot ik er twaalf had.

Komende week heb ik een ander tentamen, voor Contemporary U.S. Politics, maar die man heeft ons al helemaal voorgekauwd wat we kunnen verwachten, dus dat moet wel goedkomen, dus ik denk wel dat het goedkomt, en daarna is hetein-de-lijk tijd voor Spring Break!

Big love!