YES, IT'S TIME FOR A BREAK!
Oh my god, zoals jullie al eerder konden lezen was/ben ik ontzettend toe aan deze vroege, maar welverdiende Spring Break. Het weer in Albany wordt geleidelijk aan beter, nadat we deze week een week vol extremen hadden. Zoals al verteld was het vorig weekend zo'n -25 celsius, en waren er weerswaarschuwingen dat we niet langer dan 15 minuten buiten mochten zijn. Ik heb mezelf eraan gewaagd om naar buiten te gaan, en ja, het was intens koud. Om het nog erger te maken begon het maandag te sneeuwen en werd het glad, waardoor ik (best wel) hard gevallen ben en nu nog steeds met een kapotte knie rondloop. Dinsdagmorgen was het toppunt: het regende, het had genseeuwd, en ze strooien hier niet met zout, ze hebben alleen een machine die de paden sneeuwvrij maakt, wat resulteerde in een grote ijsbaan over de hele campus. Normaal kost het me zo'n 7 minuten om naar m'n college te lopen, nu deed ik er 20 over. Iedereen schuifelde, gleed, probeerde zichzelf staande te houden, maar viel uiteindelijk toch. Ik durfde niet meer van m'n college naa rhuis te gaan, maar heb na lang treuzelen de moed verzameld. 's Middags was de ijsbaan gelukkig weggespoeld, maar toen regende het weer heel hard. De rest van de dagen was het matig, tot aan gister. Gisteren leek het net lente: het was redelijk warm, zonnig, warme wind, en gewoon heerlijk! De groundhog heeft zijn schaduw niet gezien, dus het is de bedoeling dat het snel lente wordt, maar het weer in New York State weet gewoon niet wat het wil. Ik hoop dat dit weer ook weer terugkomt als ik terugkeer uit Cali!
Groundhog Day: wordt jaarlijks gehouden op 2 februari. Duizenden mensen verzamelen zich al vroeg in de morgen om het glorieuze moment te aanschouwen dat de groundhog uit zijn winterslaap ontwaakt. Het gerucht gaat dat als hij zijn schaduw ziet, de winter nog zes weken aanhoudt. Zo niet, dan is de lente just around the corner!

In mijn vorige blog schreef ik dat ik met mijn huisgenootje Peruviaans ging eten, en wauw, het was goddelijk. Het was aardappelpuree gevuld met vlees en heel veel kruiden, het was machtig als een baksteen, maar oh zo lekker! Donderdag kwam hij in ons huis koken en hadden we good old kipfilet met aardappelsalade. De rest van de avond hebbenw we besteed aan het luisteren van Zuid-Amerikaanse hits, serenades en ballades, wat ik echt heel interessant en superleuk vond. Ook is er een plan om in maart met Libary (mijn kamergenootje), Leah (mijn huisgenoot) en misschien haar vriend naar Boston te gaan. Leah woont een uur daar vandaan (wat voor Amerikanen heel dichtbij is, het blijft me verbazen) en ze vind het cool als ze ons daar rond kan leiden: ik zeg ja!

Deze week was niet zo super bijster, vooral dankzij het weer durfde ik niet echt mijn huis uit. Wel ben ik woensdag naar een Town Hall Discussion geweest, waar de College Democrats en Republicans samen komen en gaan discussieren. Het begon al goed: 15 democrats tegen 2/3 republicans #repubfree Het is echt fascinerend om te zien hoe ze tegen elkaar in gaan en argumenten naar elkaars hoofd gooien. De onderwerpen van deze meeting waren Obama's nominatie voor een nieuwe rechter (RIP Judge Scalia), het onderwijs- en gevangenissysteem in New York State en nog iets, maar toen ben ik maar gegaan haha.

Vrijdag was dan le moment supreme, mijn eerste echte tentamen op Siena! Afgezien van de twee speeches die ik voor Rhetoric & Oral Communication heb gegeven (twee keer een A, woohoo!), heb ik nog niet echt een tentamen gehad, dus ik was best wel nerveus. Alhowel de docent ons vorige week al de essay question had gegeven en ik deze uit mijn hoofd heb geleerd, wist ik niet zo goed wat ik kon verwachten. Resultaat: essay, 10 korte open vragen waarvan je er 7 moest beantwoorden, en nog 5 vragen waarmee je bonus punten kon verdienen. EN HET WAREN ALLEEN MAAR FEITEN! Euh, hallo, er bestaat ook zoiets als verbanden leggen, iets wat ik gewend ben om te doen? Nou, not in my American Dream. Ik ben goed in feitjes stampen, dus ikdenk dat ik wel een redelijke score heb, maar we zullen zien.

Gisteren ben ik met Libary voor het eerst met het openbaar vervoer gegaan. We wilden naar de mall, maar vanwege spring break reed onze geliefde Siena shuttle niet. Ik klaag al als ik een halfuur in de bus of trein moet zitten, maar dat leer ik hier wel af. Het is heel normaal dat bussen later komen opdagen en dat het je minstens een uur kost om op de plaats van bestemming te komen. Eenmaal in de mall heb ik een ultieme sessie gedaan en geprobeerd om een trolley te vinden (ik realiseerde me dat ik die niet had voor mijn vlucht), maar die missie mislukte.

Uiteinelijk ben ik vanmorgen,in mijn eentje, met het ov naar Walmart gegaan, waar ik zowat elke werknemer heb gestalkt die ik kon vinden, om een cheapskate maar praktische trolley te scoren. Nou kan ik me voorstellen dat een baan bij walmart niet echt de ideale droombaan is die veel mensen voor ogen hebben, maar ik moet eerlijk zijn, het personeel dat hier rondloopt lijkt niet eens een high school diploma te hebben. Ze bedoelen het allemaal goed, met hun intenties en behulpzaamheid is niets mis, maar ze zijn niet de aller, allerslimsten. Eind goed al goed heb ik wel mijn trolley en was ik zo trots op mezelf toen ik weer veilig in mijn kamer was. Een ander ding dat me opvalt is dat het stereotype wat heerst over African-Americans wel waar is. zij hebben de baantjes die blanke Amerikanen niet willen, zoals cassiere of buschauffeur. Alle busdrivers die ik in de twee afgelopen dagen heb gehad, waren getint. Het maakt mij niet uit want ze reden primaa, maar ik vind het gewoon een beetje sneu.

Ik voel me weer net als op de eerste dag dat ik hier kwam: een lege campus, een leeg huis. Libary is er wel, maar dat is toch anders dan een huis vol meisjes en een campus vol Amerikanen. Ik ben nu op mijn laatste wasje aan het wachten en dan kan ik eindelijk beginnen met pakken. California kent op dit moment ZON, Warmte, GEEN REGEN, en een gevoelstemperatuur tussen de 20 en 25 graden celsius, can't wait!

California Dreamin'