Eindelijk, eindelijk is het boven de 20 graden in New York State! Wat verrassend is, omdat we twee weken geleden nog inches aan sneeuw hadden, maar dit maakt alles wel vee beter. Zoals velen van jullie weten heb ik mijn verjaardagsweekend in Montreal, Canada doorgebracht, maar dat was niet het enige wat deze week gebeurde.

Maandag was het rally-day in Albany, zowel Donald Trump als Bernie Sanders kwamen all the way up north om te campaignen en voters te scoen, want morgen is de lang verwachte New York State primary! Ik kon niet naar Bernie, maar ik ben wel heel onverwachts naar Trump geweest, en laat ik nog even benadrukken dat ik absoluut geen Trump supporter ben, maar dat ik wilde gaan voor de ervaring.Ik had het wel in m'n hoofd om te gaan, maar ik wilde niet alleen, omdat die rallies best wel gevaarlijk kunnen zijn, maar toen zei iemand die ik hier ken dat zij ook wilde gaan, dus gingen we samen. Ze raadde me aan om geen pro-Democrat shirts aan te doen, want dat kan verkeerde reacties oproepen onder de echte diehard Trump supporters. De rally werd gehouden in Times Union Center, waar ook basketbal wedstrijden en concerten worden gehouden, het heeft capaciteit voor ongeveer 16000 mensen. Wij hadden nog wel een okayish plek, en het was ook redelijk druk, maar ik vraag me af of dit gewoon mensen met interesse waren of echte Trump fans.
De rally begon met 'The Pledge of Allegiance,' een soort mantra die loyaliteit aan het land en de vlag geeft. Wat ik weet is dat dit dagelijks op basis- en middelbare scholen wordt gedaan, en het is dus belnagrijk. Daarna kwamen er verschillende sprekers, een man kon alleen maar zeggen 'BUILD THAT WALL!' en 'MEXICO WILL PAY FOR IT!' Schuin achter mij zat een 6-jarige die ook alleen maar kon roepen 'Build that wall!' ik dacht echt wow, jij bent al gehersenspoeld.Vervolgens kwam er een vrouw die vertelde dt haar grootouders immigranten waern die geen Engels spraken etc,maar waarom stem je dan op Trump?!'

Trump werd aangekondigd als 'The Next President of the US,' wat een beetje overdreven is, want hij heeft de nominatie nog niet eens, maar he, je moet iets om supporters te krijgen. Hij zou om 7 uur beginnen, maar begon 10 minuten later, om naar eigen zeggen de duizenden en duizenden mensen die buiten nog stonden te wachten de kans te geven om binnen te komen. Serieus overdreven, want het was niet eens vol. Daarna ging hij een uur door over dat hij miljoenen stemmen voor ligt op Cruz en Kasich, en dat hij vele well-known endorsers heeft, en dat iedereen unaniem op hem stemt. Daarnaast ging het over de muur en immigratie, en dat hij Bernie Sanders haat want het is een big fat liar, maar hij is het met hem eens dat Hillary Clinton al helemaal niet moet winnen, want zij is nog veel en veel erger.
Ik had gehoord dat als je niet genoeg meedeed met de chants, je eruit kon worden gezet, maar gelukkig was dit niet zo, en de enige chant was 'USA! USA!' Toen we naar buiten gingen spotten we wel de nodige protesten, voor Times Union Center was een kleine rel ontstaan, en blijkbaar waren er best veel Siena studenten die eruit gekickt zijn omdat ze anti-Trump yells deden, een ervaring dus.
Dit stond niet op de bucketlist, maar ik vind het toch wel itnens dat ik ben gegaan en dat ik een keer een echte rally heb meegemaakt, omdat dit waarschijnlijk de verkiezingen worden waar iedereen nog jaren over gaat praten. Het is ook dat ik beter weet en er met een neutrale houding naar kon kijken, maar ik geloof dat als je niet beter weet, je je gaat gedragen zoals dat 6-jarige kind, want rallies zijn wel een beetje brainwashing.

Donderdag was een ander politiek event: het debat tussen Hillary en Bernie in Brooklyn, NY. Ik ben met mijn vrienden van de Democrats naar een soort restaurant in Albany geweest, waar een viewing party was. Van te voren waren er speeches van een lid van de State legislature, maar ook een voormalige presidents kandidaat en governor of Vermont. Ik dacht dat het een algemeen event was voor de Democrats, maar het was wel heel erg pro-Hillary, vandaar dat ik nu elke dag gespamd wordt met emails over hoe goed ze het doet en of ik morgen wel wil gaan stemmen op de andereNext president of the United States.We hebben niet heel veel van het debat zelf meegekregen, omdat het volume niet superhoog kon (want het was een restaurant) en omdat er veel meer mensen kwamen opdagen dan dat ze verwacht hadden, maar het was tof.

Donderdag heb ik ook m'n laatste speech gegeven voor m'n Rhetoric & Oral Communication class, en hoeveel ik ook van dat vak hou, hoe leuk de mensen ook zijn, en hoewel ik totaal geen problemen heb met presenteren, ben ik blij dat het voorbij is. Nu kan ik me echt gaan richten op finals week, want dat wordt wel een strakke plannin. Ik heb niet zozeer stress voor de finals, maar wel voor het inpakken van m'n kamer. Ik heb wel weten te regelen dat ik een tentamen op woensdagmorgen mag maken ipv vrijdagmorgen, zodat ik nog 3 volle dagen heb om te pakken, te wassen en afscheid te nemen van iedereen.

Vrijdag ben ik wel naar m'n morning lecture geweest, en ik had een super nette mail naar m'n andere docent gestuurd om te zeggen dat ik 's middags niet kwam, stuurt ze een mailtjeI'm going to cancel class anyway because he weather is too nice.Prima joh, heb ik nog steeds een perfect attendance. Om 12 uur vertrok m'n bus naar Montreal, en ik verbaas me er nog steeds over dat ik het gewoon heb gedaan, zonder enige stress of iets. De tijd hier heeft me wel geleerd om veel zelfstandiger te zijn en niet meer zo moeilijk te denken over spontane beslissingen, ideeen, of reisplannen. Ik vind het niet leuk om 5 uur in een bus te zitten, maar ik doe het nu wel gewoon, terwijl ik dat thuis echt nooit zou doen. De meest ranzige persoon aller tijden kwam naast me zitten, en de eerste 3 uur tot aan de grens heb ik besteed met naar buiten kijken en het landschap van upstate New York in me op te nemen, wat bergachtig was (Adirondacks), maar ook veel platte velden,

De grens overgaan was een interessante ervaring: ik werd gebombardeerd met vagen wie ik was, wat ik kwam doen, wie ik kwam opzoeken, of ik deze persoon vertrouwde, hoelang ik deze persoon al kende, of ik wel weer terugging, of ik maandag colleges had, of ik iets van zelfverdediging bij had, etc. Ik heb alles naar waarheid beantwoord, en gelukkig mocht ik toen de grens over. Het duurde eeuwen voordat iedereen er was, waarop ik op een gegeven moment aan de buschauffeur vroeg 'What are we waiting for?' met als antwoord 'PEOPLE.' Okay, duidelijk. De rit van de grens tot aan Montreal zelf was niet zo lang, maar hte duurde langer omdat de buschauffeur niet de exacte weg wist, de andere bus uit het oog verloor, en we een beetje verdwaalden. Uteindelijk kwamen we bij het station, een uur na geplande aankomst, waar ik herenigd was met mijn best friend from home.
We dropten onze spullen in onze hotel room en besloten maar opzoek te gaan naar iets te eten, want het was half 7 en we hadden honger. Italiaan it was, met geweldige pizza's en heel veel luidruchtige Fransen. Daarna zijn we gaan rondlopen en hebben we een stukje van het ondergrondse stelsel van Montreal gezien, met inkelcentra's, restaurants, metro's, en tunnels die de gebouwen in de binnen stad met elkaar verbinden.

Zaterdag stonden we vroeg op om het ontbijt uit te testen dat het hotel bood, maar het was echte armoe, dus zijn we opzoek gegaan naar iets beters. Na rondjes lopen kamen we bij een creperie, want ja, Frankrijk is crepes, dus ook Montreal. We zijn naar een of andere kerk geweest die heel erg op de St. Pieter lijkt, maar dan kleiner, om daarna de klim naar Mount Royal te doen. Over de bergen en door het woud voelden we ons wel een beetje verdwaald, dus we hebben de eerste de beste voorbijganger aangeklampt om te vragen hoe we bij het uitzicht punt van Mt. Royal kwamen, en ze zei dat het nog zo'n halfur tot 40 minuten lopen was, maar we moesten wel de berg af met haarspeld bochten. Echte ellende, ik kon toen al niet meer, tot we bij een bushalte kwamen, waar een aardige local ons vertelde dat die bus ons naar het uitzichtpunt zou brengen. Echter, die uitzichtpunt was niet het echte,want ik herkende het niet van 3 op reis! Het was mooi though, maar niet de moeite waard. Ik ben een pusher, dus ben ik weer op wat locals afgestapt die bereid waren om ons zo dicht mogelijk naar het echte uitzicht punt te brengen, en dit was echt prachtig. We hebben hier wat foto's gemaakt en hebben even gechilld, want ondertussen hadden we al best wel wat geklommen.
Vervolgens zijn we met de bus en metro naar Old Montreal geweest, waar we de haven hebben gezien, de Notre Dame, en nog wat meer oude, belangrijke gebouwen. Old Montreal is echt Parijs 2.0, wat het contrast in Montreal zo leuk maakt: aan de ene kant heb je het Amerikaanse met wolkenkrabbers en de straten die opgedeeld zijn in blokken, maar aan de andere kant heb je echt nog een oude stad met smalle straatjes en kinderkoppen. We hebben nog wat meer oude gebouwen gezien en eindigden onze tour op McGill University, wat een hele mooie campus is in het midden van de stad. 's Avonds hebben we een van de betere burgers gegeten en een drankje gedaan bij onze nieuwe vaste stek, om vervolgens gesloopt maar voldaan te gaan slapen.

Gistermorgen hebben we het ontbijt van het hotel maar weer gelaten voor wat het wat was en zijn we opzoek gegaan naar een bakkerij in onze straat, die aangegeven stond in mijnLike a local app, dus het meost wel goed zijn. En het was echt goddelijk, ik heb al maanden geen croissants meer gehad, maar dit was een perfect birthday breakfast. Daarna hebben we de metro genomen naar het Olympisch Stadion en de botanische tuinen, maar de tuinen waren nog niet in bloei en het stadion was dicht, maar het was tof om het wel gezien te hebben. Het warmde snel op, maar om toch wat afkoeling te zoeken zijnw e met de metro teruggegaan naar een kusntmatig eiland in de St. Lawrence rivier, waar je wel een mooi uitzicht over Old Montreal had. We waren nog steeds gesloopt van de vorige dag, en het was warm, dus hebben we het vooral rustig aan gedaan. Uteindelijk zijnw e beland op het terras van een of andere bio organische tent waar weeindelijk birthdaycake hebben gegeten, na er het hele weekend naar opzoek te zijn geweest. Mijn bus vertrok om 5:15 vanuit Montreal, en dit keer vond ikdat mijn tas belangrijk geneog was voor een eigen stoel, dus had ik niemand langs me. Ik heb van het uitzicht genoten tot de zon onderging, wat prachtig was. Het passeren van de grens ging dit keer ook makkelijker, alleen mocht ik nu niet m'n spullen meenemen, en toen ik in de bus terugkwam merkte ik meteen dat ze doorzocht waren. Niet dat ik iets te verbergen heb, maar toch.

Nu ben ik nog steeds best moe, verbrand, en m'n spieren doen zeer, maar wow, wat ben ik blij dat we het voor elkaar hebben gekregen om te meeten voor onze verjaardagen. Het was wennen om weer Nederlands te praten voor een heel weekend en om dan weer terug te schakelen naar Engels, maar het was echt chill om weer met iemand bekends van thuis te zijn. Ik hecht heel veel waarde aan mijn verjaardag, en ik vond het dan ook best moeilijk om te bedenken dat ik niet echt plannen had en niemand 'bekends' had om het mee te vieren, maar dit weekend is historisch en gaat de boeken in als en van de beste birthday weekends. Montreal is een geweldige stad dat echt ales heeft, en alhoewel Frans niet meer zo mijn ding is en ik me ergerde aan te luidrichtige Frans-Canadezen, was het die vijf uur durende busrit meer dan waard.